امام رضا(علیه السلام) در خراسان ظاهرا ولیعهد مامون بود. جمعی از شیعیان برای دیدار آن حضرت به خراسان آمدند، ولی آن حضرت اجازه نمی‌داد. آنها دو ماه پی در پی روزی دو بار به در خانه آن حضرت آمده و اجازه ورود می‌طلبیدند.
امام هم می‌فرمود: من فعلا اشتغال دارم و به آنان اجازه ورود نمی‌داد. سرانجام آنان به دربان گفتند: از جانب ما به امام عرض کن: ما از شیعیان شما هستیم و از بلاد دور آمده‌ایم و مکرر اجازه خواسته‌ایم و جواب منفی داده‌اید. اگر بدون ملاقات با شما به وطن بازگردیم نزد مردم شرمنده و سرافکنده خواهیم شد.
دربان پیام آنان را به امام ابلاغ کرد و امام فرمود: به آنان اجازه ورود بده.
آنان به محضر حضرت رسیدند و پس از احوالپرسی عرض کردند: ای پسر رسول خدا، چه شده که ما به این بی‌مهری و خفت و خواری افتاده‌ایم و پس از آن همه بی‌اعتنایی و عدم اجازه شما، دیگر برای ما آبرویی نمانده، علت آن چیست؟
امام رضا(علیه السلام) فرمود: این آیه را بخوانید: و ما اصابکم من مصیبه فبما کسبت ایدیکم و یعفو عن کثیر. هر مصیبتی که به شما می‌رسد به خاطر اعمالی است که انجام داده‌اید و بسیاری را نیز عفو می‌کند. (شوری- 30)
آنان عرض کردند چرا نسبت به ما بی‌اعتنا هستید؟(ادامه ی داستان در ادامه ی مطلب)
ادامه مطلب
درباره این سایت